Ευχαριστίες

Η ζωή είναι άδεια χωρίς έρωτα και χωρίς φιλία για αυτό και η δική μου είναι αρκετά γεμάτη.

Τι θα έκανα αν δεν έπαιρνα την απόφαση να ακολουθήσω το αγόρι μου, που κυνηγούσε το όνειρο του στην Αγγλία; Τι θα έκανα άραγε, αν έλεγα “όχι” στην πρώτη μου νυχτερινή έξοδο σε Ελληνικό live στο Nottingham, όπου γνώρισα την Τόνια, την πρώτη μου φίλη στην Αγγλία;

Τότε, δεν θα είχα ζήσει 4 φανταστικά χρόνια στο Νόττινγχαμ με μία ομάδα μοναδικών φίλων, που ο καθένας τους έβαλε το δικό του χρώμα στη ζωή μου. Αυτό το βιβλίο είναι φόρος τιμής για τον Νίκο, την Τόνια, τον Πάνο, τον Θωμά, τον Λευτέρη, την Ελίζα, την Σοφία και τον Ιωσήφ, που ο καθένας τους μου χάρισε ωραίες αναμνήσεις με μπόλικα γέλια, φωνές και χαρά.

Η αρχή αυτού του μοναδικού κόσμου έγινε ένα γκρίζο βροχερό μεσημέρι που αποφασίσαμε να παίξουμε το δημοφιλές παιχνίδι «Η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο» στο σπίτι του Πάνου και της Τόνιας. Ήταν εκείνη η στιγμή που πίνοντας καφέ και τρώγοντας σπιτική κερασόπιτα, φαντάστηκα τους φίλους μου να μεταμορφώνονται σε ήρωες ενός παραμυθιού.

Όμως, θα με ρωτήσετε γιατί επιλέχθηκαν οι Κουραμάδες ως μέρος για την διεξαγωγή του παιχνιδιού; Είναι ένα μικρό παραδοσιακό χωρίο της Κέρκυρας που σχεδόν κανένας δεν γνωρίζει, πέρα από τους κατοίκους του νησιού. Ο λόγος είναι οι αμέτρητες νύχτες με τον Λευτέρη και την Ελίζα στο μικρό μας κρησφύγετο, που μου εξιστορούσαν τις παιδικές τους ιστορίες με πρωταγωνιστές τους κατοίκους του χωριού αλλά και τους ίδιους. Εκεί συνειδητοποίησα πως άρχιζα να έχω εικόνες αλλά και να νιώθω οικείο ένα μέρος που δεν έχω πάει ποτέ ούτε για διακοπές!

Κάθε ιστορία ήταν τόσο τρελή που κάποιος θα έφτανε στο σημείο να πιστεύει πως απλά αυτό το μέρος είναι κομμάτι της φαντασίας του, ενώ ήταν πέρα για πέρα πραγματικό. Έτσι, δεν ήθελε πολύ για να αρχίσει να δημιουργείται ένας παράλληλος κόσμος στο μυαλό μου με πρωταγωνιστές άτομα που γνωρίζω. Επομένως, τον τελευταίο μελαγχολικό Μάϊο που πέρασα στο Νόττινγχαμ, αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου. Άρχισα να ταξιδεύω κάθε βράδυ μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου και να δημιουργώ έναν φαινομενικά «τρομακτικό» κόσμο στον οποίο ο καθένας από εμάς φτάνει στα άκρα και στο τέλος βγαίνει νικητής μέσα από ένα ταξίδι ρόλων, καθώς οι σχέσεις δένουν πιο πολύ ή διαλύονται εντελώς μέσα από τις δυσκολίες.

Έτσι και στην πραγματική ζωή, μπορεί να παλεύουμε κάθε μέρα, αλλά πάντα καταλήγουμε νικητές με τον δικό μας τρόπο και εμένα οι φίλοι μου είναι πραγματικοί ήρωες.